ویژگی های یک دهیار خوب

هیار قبل از هرچیز بایستی پیشینه مردم، اقوام، فرهنگ ها، مشکلات و موانع روستا را مطالعه کند.همه مردم به ویژه جوانان وتحصیل کرده ها و افراد متبحر و متخصص در زمینه های موردنیاز را گرد آورده از آنان استفاده نماید.هیچ چیز جز همکاری مردم در پیشرفت کار و پیشبرد هدف های دهیار مفید نخواهد بود، بنابراین صداقت وراستی را با مردم نباید از نظر دور داشت.دهیار موفق کسی است که بتواند با روابط عمومی خوب و قوی و نفوذ و رابطه خوب و مستحکم با ادارات ودوایر دولتی و غیر دولتی در جذب امکانات و سرمایه ها بکوشد.از اظهار نظر های غیر کارشناسی وسطحی و واکنش های سریع و تصمیم گیری های جسته و گریخته بپرهیزد و همواه خرد جمعی و دانش فردی و تجربه بزرگان روستا را در نظر گیرد و از رفتار های تبعیض آمیز و طایفه گری های بعضی اعضای شورا دور شود.نجات باغ و کشاورزی و حمایت از دامداران در روستا از مهمترین اولویت های کاری دهیار باشد.

  به عبارت دیگر، اگر بخواهیم مسیر روشن تری از وظایف یک دهیار موفق ترسیم نمائیم، ایشان بایستی 6گام اساسی را فراراه خویش قراردهند.

گام 1: دهیار باید وضعیت موجود روستا را کاملاً بشناسد.

در ابتدا دهیار بایستی از وضع موجود روستا شناخت کافی به عمل آورد که این شناخت در سه دسته کلی تنظیم می شود:

شناخت محیطی-کالبدی روستا(جاده هاکانالهای آبیاری مدرسه درمانگاه زمینهای مسکونی و کشاورزی و ... بطور کلی هر روستا باید نقشه داشته باشد)

شناخت ویژگیهای اجتماعی روستا(جمعیت روستا-مرد و زن و جوان و پیر-مهاجرت های فصلی و دائمی و گروهها و احزاب روستا)

شناخت منابع درآمدی و فعالیتها در روستا(فعالیتهای اقتصادی کشاورزی دامداری صنایع دستی و ماشینی کارخانه ها)

گام 2:دهیار باید مسائل و مشکلات و نیازهای روستا را بشناسد.

گام 3: دهیار باید با مشورت و نظرخواهی مردم مسائل و مشکلات و نیازها را اولویت بندی کند.

گام 4:دهیار با همکاری کمیته های متشکل از مردم و مسئولین راه حلهای قابل اجرا را پیدا کند.

گام 5: از این راه حلها بهینه ترین را انتخاب و منبع کسب درآمد اجرای آن را تعیین کند.باید مشخص شود که چقدر پول و از کجا باید تأمین شود و ریز حسابهای مالی آن برآورد شود.

گام 6:در نهایت این تصمیمات با این برنامه گرفته شده است ولی اگر به اجرا نرسد هیچ فایده ای ندارد بنابراین مهمترین مرحله اجرا است که به کمک مسئولین زیربط با توجه به ریز درامدها و هزینه های پروژه، این کار انجام می شود.

چگونه می توان یک روستای موفق داشت؟

یکی از مهمترین و بارزترین ویژگی یک جامعه یا روستای ایده ال، سطح فرهنگ افراد آن جامعه یا روستا می باشد.این خصیصه ارتباط مستقیم و تنگا تنگی در توسعه یافتگی و پیشرفت همه جانبه یک جامعه کوچک یا بزرگ خواهد داشت. فرهنگ غنی فقط در سواد خلاصه نمی شود بلکه مدارج علمی یکی از خصوصیات مهم اینگونه جوامع می باشد.در جوامعی که سطح فرهنگ و آگاهی مردم  بالا باشد، افراد علاوه بر تلاش در جهت ارتقاء مادی و معنوی زندگی خانوادگی، برای پیشرفت محیط اجتماعی خود نیز تلاش مستمر دارند. (محیط خانه و اجتماع را لازم و ملزوم یکدیگر می دانند .)

در فرهنگ دینی ما نیز به این امربسیار توصیه شده است . ما با خواندن قرآن و از طریق  سیره و روش پیامبران و امامان در می یابیم که یکی از صفات انسانهای مومن، از خود گذشتن و به دیگران پرداختن می باشد. یعنی انسانهای مومن پس از خودسازی به این نتیجه می رسند که باید به دیگران کمک کنند تا به تکامل برسند، انسانهای با فرهنگ انسانهایی هستند که فقط به خود و خانواده خود فکر نمی کنند بلکه جامعه را نیز در کنار خود و خانواده قرار می دهد و تلاش می کند علاوه بر آسایش و آرامش خود و خانواده ، آسایش و آرامش اجتماعی که در آن زندگی می کند را نیز فراهم نمایند.

چند مثال ساده شاید ما را در فهم این مطالب یاری نماید:

مثال اول: همه ما کم و بیش از نقش رعایت بهداشت در سلامت جسم و روح آگاهی داریم. به همین منظور سعی و تلاش خود را در جهت پاکیزگی محیط خانواده و منزل خود به عمل می آوریم.اگر این خصوصیت را از محیط خانوادگی به محیط اجتماعی خود انتقال دهیم و پاکیزگی محیط اجتماعی را مؤثر در سلامت جسم و روان بدانیم این حرکت نشان دهنده ارتقاء فرهنگی می باشد.برای نمونه، اگر ریختن زباله در محیط خانه باعث آلودگی می شود، ریختن آن در خیابان هم باعث آلودگی خواهدشد.نتیجه می گیریم افراد با فرهنگ و آگاه از ریختن زباله در محیط اجتماعی  خودداری می کنند.

مثال دوم: همه ما تلاش میکنیم که رفاه و آسایش در زندگی ما حاکم باشد، در همین راستا سعی می کنیم ، تا منزل خوب همراه با تمام امکانات در اختیار داشته باشیم.اگر این تفکر را به اجتماع خود انتقال دهیم یعنی محیط اجتماعی خود را مانند خانه خود بدانیم و برای عمران و آبادانی محیطی که در آن زندگی می کنیم تلاش و کوشش نماییم و با مسئولین محلی همگام باشیم توسعه و آبادانی با حداقل زمان بدست خواهد آمد. و این هم از نشانه های پیشرفت فرهنگی می باشد.

مثال سوم: در مسائل تربیتی نیز باید همین گونه فکر کنیم، یعنی همان قدر که تلاش می کنیم فرزندان صالح و مفید به جامعه تحویل دهیم، به همان اندازه باید برای تربیت فرزندان جامعه خود نیز تلاش نماییم.چون ما هرچه قدر تلاش کنیم و فرزندان خوب تربیت نماییم ولی جامعه ، جامعه ای سالم نباشد فرزندان ما را نیز به تباهی خواهد کشاند.پس در این مورد نیز باید احساس مسئولیت کرده و علاوه بر تربیت فرزندان خود، در جهت تربیت نوجوانان و جوانان جامعه ای که در آن زندگی می کنیم تلاش نمائیم.و نمونه های فراوان دیگر……

خداوند تبارک و تعالی انسان را موجودی اجتماعی آفریده وانسانها  بسیاری از نیازهای ضروری زندگی خود را از طریق افراد دیگر برآورده می نمایند. اگر قرار بود هرکس به فکر خود و خانواده خود باشد نیاز به زندگی اجتماعی نبود، هر کس می توانست در گوشه ای از دنیای پهناور مکانی برای زیستن انتخاب نماید و به تنهایی زندگی نماید.

لازم به ذکر است، نگاه تک بعدی به اجتماع یک نوع عقب ماندگی فرهنگی است. برای مثال اگر حل مشکلات یک جامعه یا یک روستا را  فقط در عمران و آبادانی خلاصه نماییم خود یک اشتباه بزرگی است.چون اجتماع را باید یک واحد به هم پیوسته دانست که هر قسمت آن به صورت متوازن باید رشد نماید.

در پایان نتیجه می گیریم انسانهای با فرهنگ ، همانقدر که به خود و خانواده خود توجه دارند به اجتماع خود نیز اهمیت می دهند و برای توسعه و آبادانی محیطی که در آن زندگی می کنند سعی و تلاش فراوان به عمل می آورند.

حال هر یک از ما باید خودمان را با این ویژگی ذکر شده بسنجیم.اگر این خصوصیت به صورت کامل در ما هست پس باید به خودمان ببالیم. اگر اندکی از این خصوصیت در ما نهادینه شده است تلاش کنیم تا آن را کامل در خود پرورش دهیم.و اگر فقط به خود و خانواده خود توجه داریم و به جامعه خود بی توجه ، باید متاسف باشیم و  تلاش وافر نماییم تا این فرهنگ را در خود به شکوفایی برسانیم. چون کمک به همنوعان و جامعه ،یکی از نشانه های حرکت به سمت تکامل و به خدا رسیدن می باشد.

جایگاه ورزش روستای کمسار (گذشته،حال وآینده )

 مقدمه  

     بررسی های تاریخی نشان می دهد ورزش وبازی،جز ء تفکیک ناپذیر زندگی اجتماعی انسان است وبا توجه به شرایط اقلیمی وجغرافیایی هر منطقه بازیها وورزشی رواج دارد  که دربسیاری موارد نفوذ ونمود بیشتری در سرزمین های پیرامونی پیدا کرده است .  زیست شناسان در واقع بازی را  برگرفته از کنجکاوی برای کشف محیط دانسته وروانشناسان نیاز انسان به بازی را نتیجه وجود انرژی مازاد می  دانند ،جامعه شناسان نیز بازی را وسیله  ای برای تمرین زندگی اجتماعی قلمداد می کنند. به روایتی ورزش یک منطقه بازتاب هویتهای فرهنگ فردی وجمعی ونیز عواملی پر اهمیت در  توسعه فرهنگی اند.در نگاه عام  بازیها با هدف پر کردن اوقات فراغت انجام می گیرد .اما ازدیدگاه جامعه شناسان،زیست شناسان وکارشناسان امر ورزش علاوه بر مزایایی که از نظر تندرستی  برای فرد وجامعه ورزشکار دارد ،ورزش در واقع بیانگر فرهنگ مردم جامعه و رابط تنگاتنگ ونزدیکی به شیوه زندگی ،رفتار،ومناسبتهای آنها دارد ودرواقع بیانگر ذوق ،هنر وسلامت وصلابت یک جامعه ویا یک منطقه می باشد.ضمن اینکه نشاندهنده روشهای خوب برای تفریح وایجاد سرگرمی های مفرح وسالم می باشد. 

    با بیان مقدمه فوق می خواهیم به جایگاه ورزش در روستای  تاریخی کمسار بپردازیم. آبادی که خود جزء پیش قراولان ورزشی به ویژه فوتبال ووالیبال بوده وسالهای سال از همه روستاهای همجوار تماشگران بسیاری را به سمت خویش سوق می داد  وچنان رشد چشمگیری پیدا نموده بود که بسیاری از بازیکنان منتخب   استانی  بویژه در رشته والیبال در  روستای کمسار جهت برگزاری مسابقات حضور می یافتند .  از نظر نگارنده که جزء د دهه پنجاهی های  آن سامان می باشد . تداعی روزهای پر شور ونشاط آن ایام با سکون وسکوت موجود در عصر حاضر بسیار غیر قابل باور می باشد ، تداعی ومرور روزهای که محله کمسار میزبان مسابقات  کشتی گیله مردی  بود ومردمانی که از مناطق دور ونزدیک با شور وشوقی خاصی  در این سامان حضور می یافتند  هنوز در خاطر وذهن قدبمی ها این محل خاطر انگیز وزیبا ولذت بخش است ، وچه  روزهای پر شور وشعف را که  نوجوانان و جوانان ومردمان میان سال وحتی سالخورده به تماشای هنر نمایی فرزندان خویش در زمینهای والیبال وفوتبال می نشستند و به تشویق وتحسین فرزندان آن اهالی می پرداختند  .هنوز هنر نمایی والیبالیست های آنزمان که روزهای شادی را برای مردمان آن اهالی وروستاهای همجوارآن خلق نمودند از ذهن اهالی آن منطقه حذف نگردیده ،جوانان با صلابت آن دور همچون آقایان برادران معدلتخواه( یادی نماییم از شادروان علی معدالتخواه)،جهانگیری ،محمدی کریمی ،علی تقوی،رحمان نیکروان،ابوالقاسم نیکخو،محمد تقی نقی زاده،جمال  ورحمان نیکروان،رامین رضایی، حسن وحسین  صادقی ،تقی میر جلالی ،هادی میرجلالی وحسین جهانگیری و چهره های    دیگری  که  زحمات زیادی  چه در روزهای پیروزی وچه در روزهای شکست در زمین   مسابقه برای شاد کردن  مردمان  منطقه کشیدند  براستی کجایند آن فوتبالیست های زحمت کش آن دوران برادران   طاهر وبرهان پورمژدهی ،  حاجی وعلیرضا  جهانگیری ،محمد وحسین خرمدل ،جلالی ها،حاجی  پاکزاد ،نیکنام ،آشفته ،فروزش  وصادقی ها،  محمدزاده ها  ایا واقعا ورزش کمسار  وآن حوالی دیگر شاهد ظهور و رشد جوانان شایسته دیگر که جانشینان خوبی برای  پیشکسوتانشان باشند نخواهد بود  .مطمنا همچنان چهره های  جدید پدیدار شده ویا می شوند اما حتما نیاز به تدوین یک برنامه مدون از سوی منتخبین  مردم آن سامان می باشد تا یکبار دیگر بتواند ورزش آن دیار را بعنوان ابزار کار آمد جهت جلوگیری از آسبب های اجتماعی ونیز هدایت اقشار مختلف به سمت سلامت وشادابی  زنده نگه دارد .  ایجاد نشاط وشادابی برای جامعه روستایی می تواند کمک های زیادی به توسعه فرهنگی روستا وعامل  در امد زایی آن اهالی  نماید .به شرط آنکه اولا حتما دارای تقویم بوده و برنامه چند ساله تدوین گردد ثانیا از همه پتانسیل ها  موجود اهالی (اعم از ساکنین ومهاجرین )جهت  برنامه ریزی  وتدوین  برنامه عملیاتی  استفاده گردد. 

  با سپاس فراوان  حمید باقری