جایگاه ورزش روستای کمسار (گذشته،حال وآینده )

 مقدمه  

     بررسی های تاریخی نشان می دهد ورزش وبازی،جز ء تفکیک ناپذیر زندگی اجتماعی انسان است وبا توجه به شرایط اقلیمی وجغرافیایی هر منطقه بازیها وورزشی رواج دارد  که دربسیاری موارد نفوذ ونمود بیشتری در سرزمین های پیرامونی پیدا کرده است .  زیست شناسان در واقع بازی را  برگرفته از کنجکاوی برای کشف محیط دانسته وروانشناسان نیاز انسان به بازی را نتیجه وجود انرژی مازاد می  دانند ،جامعه شناسان نیز بازی را وسیله  ای برای تمرین زندگی اجتماعی قلمداد می کنند. به روایتی ورزش یک منطقه بازتاب هویتهای فرهنگ فردی وجمعی ونیز عواملی پر اهمیت در  توسعه فرهنگی اند.در نگاه عام  بازیها با هدف پر کردن اوقات فراغت انجام می گیرد .اما ازدیدگاه جامعه شناسان،زیست شناسان وکارشناسان امر ورزش علاوه بر مزایایی که از نظر تندرستی  برای فرد وجامعه ورزشکار دارد ،ورزش در واقع بیانگر فرهنگ مردم جامعه و رابط تنگاتنگ ونزدیکی به شیوه زندگی ،رفتار،ومناسبتهای آنها دارد ودرواقع بیانگر ذوق ،هنر وسلامت وصلابت یک جامعه ویا یک منطقه می باشد.ضمن اینکه نشاندهنده روشهای خوب برای تفریح وایجاد سرگرمی های مفرح وسالم می باشد. 

    با بیان مقدمه فوق می خواهیم به جایگاه ورزش در روستای  تاریخی کمسار بپردازیم. آبادی که خود جزء پیش قراولان ورزشی به ویژه فوتبال ووالیبال بوده وسالهای سال از همه روستاهای همجوار تماشگران بسیاری را به سمت خویش سوق می داد  وچنان رشد چشمگیری پیدا نموده بود که بسیاری از بازیکنان منتخب   استانی  بویژه در رشته والیبال در  روستای کمسار جهت برگزاری مسابقات حضور می یافتند .  از نظر نگارنده که جزء د دهه پنجاهی های  آن سامان می باشد . تداعی روزهای پر شور ونشاط آن ایام با سکون وسکوت موجود در عصر حاضر بسیار غیر قابل باور می باشد ، تداعی ومرور روزهای که محله کمسار میزبان مسابقات  کشتی گیله مردی  بود ومردمانی که از مناطق دور ونزدیک با شور وشوقی خاصی  در این سامان حضور می یافتند  هنوز در خاطر وذهن قدبمی ها این محل خاطر انگیز وزیبا ولذت بخش است ، وچه  روزهای پر شور وشعف را که  نوجوانان و جوانان ومردمان میان سال وحتی سالخورده به تماشای هنر نمایی فرزندان خویش در زمینهای والیبال وفوتبال می نشستند و به تشویق وتحسین فرزندان آن اهالی می پرداختند  .هنوز هنر نمایی والیبالیست های آنزمان که روزهای شادی را برای مردمان آن اهالی وروستاهای همجوارآن خلق نمودند از ذهن اهالی آن منطقه حذف نگردیده ،جوانان با صلابت آن دور همچون آقایان برادران معدلتخواه( یادی نماییم از شادروان علی معدالتخواه)،جهانگیری ،محمدی کریمی ،علی تقوی،رحمان نیکروان،ابوالقاسم نیکخو،محمد تقی نقی زاده،جمال  ورحمان نیکروان،رامین رضایی، حسن وحسین  صادقی ،تقی میر جلالی ،هادی میرجلالی وحسین جهانگیری و چهره های    دیگری  که  زحمات زیادی  چه در روزهای پیروزی وچه در روزهای شکست در زمین   مسابقه برای شاد کردن  مردمان  منطقه کشیدند  براستی کجایند آن فوتبالیست های زحمت کش آن دوران برادران   طاهر وبرهان پورمژدهی ،  حاجی وعلیرضا  جهانگیری ،محمد وحسین خرمدل ،جلالی ها،حاجی  پاکزاد ،نیکنام ،آشفته ،فروزش  وصادقی ها،  محمدزاده ها  ایا واقعا ورزش کمسار  وآن حوالی دیگر شاهد ظهور و رشد جوانان شایسته دیگر که جانشینان خوبی برای  پیشکسوتانشان باشند نخواهد بود  .مطمنا همچنان چهره های  جدید پدیدار شده ویا می شوند اما حتما نیاز به تدوین یک برنامه مدون از سوی منتخبین  مردم آن سامان می باشد تا یکبار دیگر بتواند ورزش آن دیار را بعنوان ابزار کار آمد جهت جلوگیری از آسبب های اجتماعی ونیز هدایت اقشار مختلف به سمت سلامت وشادابی  زنده نگه دارد .  ایجاد نشاط وشادابی برای جامعه روستایی می تواند کمک های زیادی به توسعه فرهنگی روستا وعامل  در امد زایی آن اهالی  نماید .به شرط آنکه اولا حتما دارای تقویم بوده و برنامه چند ساله تدوین گردد ثانیا از همه پتانسیل ها  موجود اهالی (اعم از ساکنین ومهاجرین )جهت  برنامه ریزی  وتدوین  برنامه عملیاتی  استفاده گردد. 

  با سپاس فراوان  حمید باقری