آیت الله سید علی میر عبدالعظیمی کمساری

یت الله سیدعلی میرعبدالعظیمی، متولد ۱۳۰۵ شمسی در کمسار شفت است. وی تحصیلات حوزوی ابتدایی را در رشت و تحصیلات تکمیلی و سطوح عالی علمی را در قم گذراند. آشنایی اش با جمعیت فدائیان اسلام و رهبر آن شهید نواب صفوی، مسیر زندگی این روحانی گیلانی را دگرگون ساخت و آتشی در جانش برافروخت که تا واپسین روزهای حیات، همچنان روشن ماند. آیت الله میرعبدالعظیمی در کنار روحانیون سرشناس گیلانی مانند حضرت آیت الله خائفی و حجه الاسلام و المسلمین شجونی، از پیشگامان نهضت انقلابیِ نواب صفوی به شمار می آید. وی در ابتدای دهه ۱۳۳۰ شمسی به گیلان بازگشت و در رشت مستقر شد. استقرار ایشان در گیلان، با آغاز یک سلسله فعالیت های انقلابی و همچنین انجام برخی خدمات فرهنگی و اجتماعی همراه شد. تأسیس شعبه ای از جمعیت فدائیان اسلام در گیلان به رهبری شخص ایشان یکی از این اقدامات مبارزاتی است که فعالیت هایش تا شهادت رهبر این جمعیت ادامه یافت و پس از آن با آغاز نهضت عظیم امام خمینی(ره)، تجارب مبارزاتی وی و همراهانش در خدمت نهضت امام قرار گرفت. بنیان گذاری دبیرستان اسلامی قائمیه(عج) رشت، از دیگر فعالیت های مهم اجتماعی-فرهنگی این روحانی سرشناس گیلانی است که در راستای مبارزات فرهنگی با رژیم پهلوی انجام پذیرفت و سالهای متمادی منشأ تربیت دینی-علمی تعداد پرشماری از نوجوانان و جوانان گیلانی بود. بسیاری آموختگان مدرسه مذکور می باشند.

ساده زیستی، یکی از بارزه های شخصیتی مرحوم عبدالعظیمی بود که چون یار دیرینش شهید نواب صفوی و مانند رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره)، تا آخر بر آن باقی ماند. ایشان کسی بود که هرگز از سابق سیاسی و انقلابی اش برای خود کیسه ای ندوخت، و هیچوقت خود را از همدردی با محرومان و مستضعفان جدا نساخت و از این نظر، الگوی ماندگار سیاست ورزی در عرصه گیلان است. ایشان تا همین سالهای اخیر با حضور در مسجد روستای زادگاهش، به فعالیت تبلیغی مشغول بود و در ایام ماه مبارک رمضان هر روز مسیر طولانی رشت تا کمسار را با دشواری طی می کرد.

قاطعیت انقلابی شاخصه شخصیتی ثابت مرحوم میرعبدالعظیمی بود که از اوان جوانی تا واپسین روزهای زندگانی، همچنان بر آن باقی ماند. انتقادهای صریح و آتشین از برخی رفتارهای مشکوک، غیرانقلابی و دوگانه بعضی انقلابی نماها موجب گشت که این شخصیت ارزشمند گیلانی سالهای طولانی را در انزوا و تنهایی و فراموشی به سر برد. جلوگیری از برگزاری مراسمات عمومی، تعطیلی دبیرستان اسلامی ایشان در رشت، گرفتن تریبون های دینی و سیاسی، همه به ابتکار کسانی صورت پذیرفت که در دیدار ننگین با محمدرضا پهلوی حاضر شده بودند و انقلابی های پس از پیروزی انقلاب لقب یافته بودند. در تمام سالهای گذشته، گمنامی و غربت و مظلومیت آنچنان با نام این روحانی وارسته گیلانی عجین شد که نه مستندی از او در صدا و سیمای گیلان ساخته شد، نه مدرسه و محرابی برای خدمت دینی و علمی در اختیارش گذاشته شد، نه همایشی برای بزرگداشت ایشان برگزار شد و نه حتی یک دلجویی ساده و یک عکس یادگاری با ایشان در کارنامه مسئولین سیاسی- دینی گیلان برجای مانده است! این در حالی است که برخی شخصیت های بدسابقه و منحرف فکری و سیاسی، همواره مشحون تقدیر و تمجیدهای برخی از متولیان فرهنگی و سیاسی استان بوده اند.

انقلابی ماندن، وجه بارز دیگری از شخصیت ایشان است که نمود آن در تأییدات مکرر نظام اسلامی و رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای مشهود بود. نگارنده خود شاهد بوده است که ایشان با شنیدن نام مقام معظم رهبری، اشک از چشمانش جاری شده و به اطرافیان می گفت: ایشان تنهاست، همه باید ایشان را کمک کنند. نام مقام معظم رهبری در کنار نام شهید نواب، اشک مظلومیت و غربت ایشان را موجب می گشت. این گریه از یک سو به پیشینه و اصالت انقلابی و مبارزاتی اش بر می گشت و از دیگر سو به روز آمدی سیاسی و اطلاع نسبت به تحولات سیاسی فعلی، و اینهمه نشان از عمق دغدغه های انقلابی این روحانی شهیر گیلانی است. کسی که در ایام شهادت مظلومانه مولای عالمیان علی علیه السلام، روح سبکبارش بر سفره ابدی ایشان میهمان گشت و پیکر پاکش در جوار کریمه اهل بیت(س) آرام می گیرد.

—————————

پی نوشت ها: 

1. برگزاری مراسم سالگرد شهید نواب صفوی یکی از مهم ترین مراسم سیاسی-دینی بود که به همت مرحوم میرعبدالعظیمی در رشت برگزار می شد و حتی این مراسم مهم نیز از شمولِ فضاسازی های سلیقه ای و قبیله ای برخی از مخالفان ایشان مصون نماند.

2.یکی از نمودهای این قاطعیت انقلابی در ماجرای دیدار ننگ آور برخی از روحانیون گیلانی با محمدرضا پهلوی در فرودگاه رشت در شهریور ۵۶، نمود یافته است. در این دیدار از ایشان نیز به عنوان یکی از روحانیون سرشناس گیلانی برای حضور در مراسم استقبال از شاه دعوت شده بود ولی با پاسخ قاطع وی همراه شد؛ ایشان گفته بود که من اگر به این دیدار بیایم، شاه را ترور خواهم کرد و به همین خاطر دعوت کنندگان از دعوت توهین آمیز خود پشیمان شده و خواهش کرده بودند، ایشان به مراسم مذکور نرود! در کتاب اسناد انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، اسناد مهمی در ارتباط با این دیدار شرم آور و اقدام اعتراضی برخی از روحانیون انقلابی نسبت به آن، منعکس شده است. ر.ک: کتاب اسناد انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک(استان گیلان)، جلد دوم، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، تهران، ۱۸۹؛ ص۱۹۳٫

3. ترویج مقام معظم رهبری و تایید ایشان یکی از دغدغه های همیشگی مرحوم میرعبدالعظیمی بود و بارها می فرمود که من مقلد ایشان هستم و همواره در جلسات خصوصی و عمومی از مقام معظم رهبری به نیکی یاد می کردند.

4. مقام معظم رهبری نیز از شهید نواب همواره به نیکی یاد کرده اند و نخستین بارقه های مبارزه و انقلاب در خود را متاثر از این شهید توصیف کرده اند. حال جالب است که مرحوم میرعبدالعظیمی همزمان به این دو شخصیت دینی و سیاسی، ارادتی عمیق داشت.